Gepubliceerd in Stadsblad de Echo van 18 mei 2016    

Monumentenzorg is een manier om het verleden toekomst te geven. De Amsterdamse binnenstad is het mooiste voorbeeld van hoe succesvol dit uitgangspunt kan zijn. Nergens in Nederland is het aantal historische panden zo groot en alleen aan de talloze doorzetters is het te danken dat de oude stad er nu fraai bij ligt. Het is goed om daar af en toe eens bij stil te staan.
Haast onvoorstelbaar, maar in de jaren zeventig stond pal naast het indrukwekkende koninklijk paleis in de Paleisstraat, hoek Nieuwezijds Voorburgwal een aantal treurig makende bouwvallen. Bij nader inzien bleken het ook nog eens monumenten te zijn. Het was één van de vele rotte plekken in de stad die, ingepakt, dichtgetimmerd en met stutten praktisch aan het zicht werden onttrokken. Over de historie van deze panden was niet veel bekend, maar na veel gesoebat kwamen ze in 1973 in handen van de Amsterdamse Maatschappij tot Stadsherstel. Door een schenking van de, toen nog zelfstandige ABN-bank, konden ze worden aangekocht. De restauratie van dit ‘gevoelige hoekje in hartje Amsterdam’ kon vervolgens snel van start gaan.
Sloop en herbouw, een truc die in de monumentenwereld regelmatig voorkomt, werd hier niet toegepast. Het hele complex werd in zijn totaliteit gehandhaafd en gerestaureerd. Dat maakte de klus vrij complex, want er waren ingewikkelde stutconstructies nodig om de restauratie te kunnen uitvoeren. In 1975 was het geheel weer toonbaar en momenteel zijn er vier winkels en elf woningen in het complex ondergebracht.
Het bos van stutten behoort alweer heel lang tot het verleden. In het pand op de hoek is tegenwoordig Muchachomalo – stoute jongen in het Spaans – gevestigd. Het heeft een etalage vol met kleurige boxershorts met malle fantasieprints, waaronder één met Engelse drop.
Van het hippe ondergoed nog even naar het ‘achtste wereldwonder’ aan de overkant van de drukke Paleisstraat. Daar zit een buitendeur die herinnert aan het kantoor van de Wisselbank dat hier was gevestigd. Toen Napoleon het stadhuis in 1808 als paleis confisceerde, werden alle stedelijke instellingen naar elders verbannen, maar de Wisselbank mocht blijven zitten . Pas in 1820 werd deze unieke combinatie – een koninklijk paleis met een bankinstelling – opgeheven. Zo gaat dat met een paleis in  een ‘gevoelig hoekje’ dat ooit gewoon de burgers van Amsterdam toebehoorde.  

Bijschrift bij de illustratie: Paleisstraat 25 t/m 31 plus Nieuwezijds Voorburgwal 149, 151  in 1973 en 2016.