Columns
2016
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Amsterdam omsingeld 697
Gepubliceerd in Stadsblad de Echo van 27 april 2016
Het is niet de eerste keer, maar er is weer gerommel rond de Haarlemmerpoort. Er hangt zelfs een spandoek aan weerszijden van de doorgang met de noodkreet ‘Red de poort’. Sinds de jaren tachtig heeft het gebouw een woonfunctie en eigenaar Ymere vindt het nu tijd voor een opknapbeurt. Na renovatie wil ze er deels een horeca-bestemming aan geven en worden alleen op de bovenverdieping nog zes woningen gerealiseerd. Huidige bewoners in rep en roer – teken de petitie! De poort zoals we die kennen stamt uit 1840, gebaseerd op een ontwerp van Cornelis Alewijn (1788-1839). Het argument om nog een stadspoort te bouwen was, dat hij goed kon worden gebruikt als ingangspoort bij de ontvangst van koninklijke gasten. Het werd een echte triomfpoort met zuilen en pilasters, die allure en gewichtigheid moesten uitstralen. Bij de inhuldiging van koning Willem II werd de poort meteen maar omgedoopt in Willemspoort. Of er daarna nog veel blauw bloed onderdoor is gereden, is niet bekend. Eerst met het verplaatsen van de brug over de Singelgracht in 1877 en later door aanleg van een verkeersweg aan het eind van de jaren zestig raakt de poort geïsoleerd. Als ook de functie van post voor politie en brandweer wordt opgeheven, wordt het eind jaren zeventig gekraakt. Vanaf de Haarlemmerdijk maakt het poortgebouw nog een verwachtingsvolle indruk. Dichterbij gekomen valt op hoe hij is weggedrukt achter de asfaltweg. Door de klinkers bij de herinrichting van het plein niet tot de poort door te trekken, heeft de gemeente een kans laten schieten om de poort weer bij het plein te betrekken. Nu ontbreekt elke vorm van samenhang met de omgeving. Bovendien is het spijtig dat zo’n gebouw geen publieke functie heeft. Pas dan krijgt het weer karakter en wordt het gezien. Kijk naar de levendige Waag op de Nieuwmarkt.
De Willemspoort – of blijft het gewoon Haarlemmerpoort? – oogt nu een beetje zielloos. Het hout van de meeste kozijnen is door rot aangetast en er zijn latjes tegenaan geschroefd om verder rotten tegen te gaan. De portieken in de doorgang staan vol met spullen van bewoners. Het ziet er nogal sjofel uit en het wordt tijd voor een opfrisser, een rijksmonument waardig. Een leuk terrasje aan de achterzijde is misschien nog niet zo’n slecht idee.
Bijschrift bij de foto: De Haarlemmerpoort anno 2016.
Gepubliceerd in Stadsblad de Echo van 27 april 2016
Het is niet de eerste keer, maar er is weer gerommel rond de Haarlemmerpoort. Er hangt zelfs een spandoek aan weerszijden van de doorgang met de noodkreet ‘Red de poort’. Sinds de jaren tachtig heeft het gebouw een woonfunctie en eigenaar Ymere vindt het nu tijd voor een opknapbeurt. Na renovatie wil ze er deels een horeca-bestemming aan geven en worden alleen op de bovenverdieping nog zes woningen gerealiseerd. Huidige bewoners in rep en roer – teken de petitie! De poort zoals we die kennen stamt uit 1840, gebaseerd op een ontwerp van Cornelis Alewijn (1788-1839). Het argument om nog een stadspoort te bouwen was, dat hij goed kon worden gebruikt als ingangspoort bij de ontvangst van koninklijke gasten. Het werd een echte triomfpoort met zuilen en pilasters, die allure en gewichtigheid moesten uitstralen. Bij de inhuldiging van koning Willem II werd de poort meteen maar omgedoopt in Willemspoort. Of er daarna nog veel blauw bloed onderdoor is gereden, is niet bekend. Eerst met het verplaatsen van de brug over de Singelgracht in 1877 en later door aanleg van een verkeersweg aan het eind van de jaren zestig raakt de poort geïsoleerd. Als ook de functie van post voor politie en brandweer wordt opgeheven, wordt het eind jaren zeventig gekraakt. Vanaf de Haarlemmerdijk maakt het poortgebouw nog een verwachtingsvolle indruk. Dichterbij gekomen valt op hoe hij is weggedrukt achter de asfaltweg. Door de klinkers bij de herinrichting van het plein niet tot de poort door te trekken, heeft de gemeente een kans laten schieten om de poort weer bij het plein te betrekken. Nu ontbreekt elke vorm van samenhang met de omgeving. Bovendien is het spijtig dat zo’n gebouw geen publieke functie heeft. Pas dan krijgt het weer karakter en wordt het gezien. Kijk naar de levendige Waag op de Nieuwmarkt.
De Willemspoort – of blijft het gewoon Haarlemmerpoort? – oogt nu een beetje zielloos. Het hout van de meeste kozijnen is door rot aangetast en er zijn latjes tegenaan geschroefd om verder rotten tegen te gaan. De portieken in de doorgang staan vol met spullen van bewoners. Het ziet er nogal sjofel uit en het wordt tijd voor een opfrisser, een rijksmonument waardig. Een leuk terrasje aan de achterzijde is misschien nog niet zo’n slecht idee.
Bijschrift bij de foto: De Haarlemmerpoort anno 2016.