Gepubliceerd in Stadsblad de Echo van 16 januari 2013

Zal het 400-jarig bestaan van de Amsterdamse grachtengordel een stortvloed aan publicaties brengen? Eind 2012 verscheen alvast een boek dat zich verkoopt als ‘een ode aan het culturele erfgoed van Amsterdam’. Boudewijn Oranje, bestuurder van stadsdeel Centrum, schrijft in het voorwoord dat het er al eerder had moeten zijn. Daar zit iets in, want achter de titel ‘400 Jaar Amsterdamse Grachtengordel’ gaat een simpel, helder concept schuil: er is een selectie gemaakt van honderd panden langs de hoofd- en dwarsgrachten plus Amstel, waarvan kort de geschiedenis wordt beschreven en de bewoners is gevraagd iets te vertellen over ‘hun’ grachtenpand. Jammer dat er, los van de inleiding, geen historische foto’s in staan, maar aan de hand van de meer dan 450 kleurenfoto’s laat het boek veel moois zien. Naast de beschrijving van huizen die publiek toegankelijk zijn - musea plus een reeks kantoorpanden - is het vooral een sfeervolle tocht langs panden met enthousiaste eigenaren en huurders. Grote foto’s worden afgewisseld met kleinere afbeeldingen, waarop het licht meestal helder blauw is. Doorgewinterde Amsterdammers zullen de stad vaak anders – vooral grijs - beleven. ‘De aarde geef je door aan een volgende generatie, een huis ook’ concludeert Pia de Jong die, met haar echtgenoot wetenschapper Robbert Dijkgraaf, onlangs naar Amerika verhuisde. Veel van de huizen hebben een rijke bouwhistorie, maar bevatten ook een schat aan verhalen van bewoners. ‘Dit historische pand doet mij ook beseffen dat je als eigenaar een passant bent, iemand die er tijdelijk logeert’ filosofeert Maurits van der Eerden, bewoner van een huis aan de Leliegracht. Zoals mensen op leeftijd ook een mate van respect afdwingen, zo is dat blijkbaar ook met de Amsterdamse grachtengordel. ‘We voelden ons haast verplicht er iets moois van te maken’ zullen, behalve de jonge bewoners van Prinsengracht 36, meer mensen zijn gaan denken, nu het respect voor het monumentale erfgoed afgelopen decennia is toegenomen.Vanzelfsprekend is er bij een pand op leeftijd ook wel eens iets mis. Zo heeft het bedrijf Live Presence, gevestigd aan Herengracht 164, het huurcontract verlengd, waarbij ze ‘de lekkende radiatoren en de muizen op de koop nemen.’Een andere kant van het leven in de grachtengordel schetst Nol Verhagen, directeur van de bibliotheek van de Universiteit van Amsterdam gevestigd in het Bushuis aan het Singel 423. Behalve als studiezaal fungeert deze, volgens hem, als één van de grootste datingbureaus van Amsterdam. Het zou de chroniqueur niets verbazen! Een uitgave van uitgeverij Huys (www.uitgeverijhuys.nl), prijs € 29,50.