Gepubliceerd in Stadsblad de Echo van 9 januari 2013

Wekelijks in deze krant schrijven over een restauratie of het aanhelen en compleet maken van een historisch gebouw in onze fraaie binnenstad zou mooi zijn. Zover is het niet, maar er mag niet worden gemopperd. Er vinden jaarlijks meer dan honderd restauraties plaats en dat levert een positieve bijdrage aan het beeld van oud-Amsterdam als deel van het werelderfgoed.In ieder geval kan de opmerkelijke restauratie van het poortje van de Walenkerk aan de lijst worden toegevoegd. Poortjes dienden – huisnummers werden nog niet gebruikt - als herkenbare toegang tot een open ruimte met een sociale of maatschappelijke functie. De Walenkerk heeft zijn eigenlijke entree aan de Oudezijds Achterburgwal en het poortje, dat ligt naast Oude Hoogstraat 22, fungeerde als tweede entree. Het ontwerp - de ontwerptekening is zelfs bewaard gebleven - is uit 1618 van bouwmeester en beeldhouwer Hendrick de Keyser (1565-1621) en is gebouwd aan de noordkant van het voormalige kloosterterrein tussen de woonhuizen.Net als veel andere poortjes stond ook dit exemplaar er een paar jaar terug slecht onderhouden bij. Er werd een inventarisatie gemaakt van alle historische poortjes met als doel de eigenaren te stimuleren hun bezit op te knappen. Er is iets op gang gekomen, want met behulp van de  Stichting Heijmeijer van Heemstede is het Walenpoortje gerestaureerd en vooral aangeheeld. De ooit verdwenen keizerskroon is al teruggeplaatst en binnenkort zullen de, door beeldhouwer Ton Mooy opnieuw gemaakte, doodshoofden op de hoeken worden gezet. Het stadswapen is door schilder Wil Abels opnieuw in de juiste kleuren gepolychromeerd, ondermeer met gebruik van een fraaie bentheimer kleur voor het eigenlijke poortje. Het zandstenen poortje – ook nog steeds eigendom van de Waalse Gemeente - heeft zowel links als rechts pilasters met Ionische kapitelen. Het was versierd met doodshoofden als verwijzing naar de uitvaarten die aan deze kant van de Waalse Kerk plaatsvonden. Verder is het wapen van Amsterdam en daaronder een fries met drie Franse lelies te zien. Zo zijn een aantal andere poortjes ook onderhanden genomen en hopelijk volgen er meer. Wandelingen met een kenner – de chroniqueur neemt u graag eens mee - brengen dit soort details van de historische stad weer eens onder de aandacht. Als toelichting op de inventarisatie werd het advies gegeven de poortjes ook te voorzien van een plaquette met toelichtende tekst. Voor een geïnteresseerde passant is het inderdaad aardig om iets meer te weten te komen. Helaas, dat is er blijkbaar nog niet van gekomen. Misschien inspireert deze column de restaurerende partijen om daar nog iets aan te doen?